بررسی تاریخچه و سیر تحولات نمایش مد از ابتدا تاکنون اطلاعات جامعی را از رویاپردازی طراحان مشهور در سراسر جهان در اختیار ما قرار می‌دهد. در این مقاله قصد داریم تا نگاهی کوتاه به نحوه تبدیل کت واک‌ها به نمایش‌های رسانه‌های اجتماعی امروزه داشته باشیم. بررسی این مقاله کمک می‌کند تا توجه بیشتری به تاثیر تکنولوژی در فشن شو داشته باشیم. پس دنبال کردن مجله بانی مد را ادامه دهید تا اطلاعات کافی در این زمینه را به دست آورید.
فشن شو چیست؟
در روزگارهای قدیم که خبری از شبکه‌های اجتماعی و فیلمبرداری به کمک تلفن‌های همراه نبود، فشن شوها به عنوان ابزاری جهت ترغیب مشتریان ثروتمند برای خرید به وجود آمد تا به کسب‌وکارها و طراحان کمک کند تا سود بالایی را به دست آورند. برندهای مختلف در فشن شوهای خود از هر فرصتی جهت بازاریابی و تبلیغات استفاده می‌کردند. به عنوان مثال جدیدترین طرح‌های آرایش، لباس، زیورآلات، کیف و کفش مورد معرفی قرار می‌گرفت.
البته برگزاری مراسم فشن شو همچنان در سراسر جهان در حال انجام است و تجارت‌های مختلف نگاه خود را به عنوان یک روش بازاریابی و تبلیغاتی به این مسئله حفظ کرده‌اند. در کنار فشن شوهای کلاسیک سبک جدیدی از فشن شوها با استفاده از ابزارهایی مانند تلفن به وجود آمده‌اند.
مطالب پیشنهادی: بررسی مد و فشن در دهه‌ی ۲۰۰۰ تا ۱۹۶۰ میلادی
تاریخچه و سیر تحولات نمایش مد از ابتدا تا کنون
اگر شما هم به دنبال درک رابطه مد و صحنه های بزرگی که مدل‌ها در حال قدم زدن روی آن هستند می‌باشید، ما نیز در ادامه تاریخچه آن را از گذشته تا به امروز مورد بررسی قرار خواهیم داد.
شروع نمایش مد
در اواخر دهه ۱۸۰۰ اوایل دهه ۱۹۰۰ طراحان متبحر در زمینه تجارت و بازاریابی زنانی را استخدام کردند تا طرح‌های خود را در اطراف تفرجگاه‌های پیست مسابقه بپوشند. استفاده از این روش به طراحان این امکان را می‌داد تا محصولات آن‌ها در معرض توجه قرار بگیرد و افراد بسیاری تصمیم به تقلید از مدل ها می‌گرفتند. به این ترتیب آن دسته از افرادی که لباس‌های این زنان را مشاهده می‌کردند به دنبال خرید آن‌ها بودند و در نتیجه طراحان می‌توانستند سود بالایی را از طریق فروش بیشتر به دست آورند.
با شروع قرن بیستم اغلب طراحان مد سطح بالا از مدل‌های دارای استاندارد با نام مانکن جهت معرفی محصولات خود استفاده می‌کردند. این اقدام از طرف طراحان مد بیشتر برای آن دسته از مشتریان خود انجام می‌گرفت که دارای سطح مالی بالایی بودند. مانکن‌ها در این نمایش‌ها به شیوه معمولی راه می‌رفتند و مشتریان در کنار صرف چای یا قهوه لباس‌های پوشیده شده آن‌ها را بررسی می‌کردند.
بازه زمانی بین ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۰ را می‌توان یک نقطه عطف برنامه‌ریزی شده برای نمایش‌های مد دانست. در این زمان نمایش‌های مد برنامه‌ریزی شده با عنوان رژه‌های مد به یکی از رویدادهای بسیار مهم تبدیل شدند. این سبک از فشن شو در سالن‌های بزرگ انجام می‌شد و اغلب به مدت چند هفته ادامه داشت.
شروع کت واک
نمی‌توان یک طراح به خصوص را نام برد که باعث ورود فشن شو به رسانه‌ها شده باشد؛ اما در بین طراحان مد پل پوآرت و لوسیل هر دو را به خاطر استفاده از تکنیک‌های هوشمندانه شهرت بالایی را به دست آوردند. به این صورت که لوسیل جهت راه اندازی یک جریان ثابت از شرکت کنندگان در نمایشگاه مد تصمیم گرفت تا دعوتنامه‌ای را به آن‌ها ارسال کند. او با این تکنیک توانست تجارت خرید لباس را به یک رویداد اجتماعی تبدیل کند.
در این زمان نمایش بیشتر جنبه معرفی محصولات و ترندهای جدید را داشت؛ اما لوسیل لباس‌های طراحی شده خود را با نام‌های احساساتی مانند انواع کلکسیون «عشق در مه» معرفی کرد تا اثر هنری او جنبه کالا به خود نگیرد و حاصل تخیلات ذهنی او معرفی شود.
پوآرت بیشتر به خاطر ایجاد روش‌های افراطی‌‌تر از لوسیل شناخته می‌شود. برای تبلیغ آخرین مجموعه‌های خود میزبانی مهمانی‌های دیدنی لباس را برعهده گرفت. یکی از این مراسم های افسانه‌ای که «هزار و دومین شب» نام داشت اولین کت واک تعاملی بود که در دنیای مد شکل گرفت.
برگزاری هفته مد
در سال ۱۹۱۸ به خاطر افزایش تعداد خریداران خارجی که برای مشاهده جدیدترین سبک به اروپا می‌آمدند خانه‌های موفق به برگزاری شوهای خود پرداختند که امروزه آن را «هفته مد» می‌نامیم. بعد از سپری شدن چند سال کریستین دیور در سال ۱۹۴۷ کلکسیون معروف خود به نام «نگاه جدید» را معرفی کرد. کریستین دیور در معرفی این مجموعه خود از سالن میزبانی در هتل استفاده کرد.
در این نمایش روزنامه‌نگاران سرشناس در ردیف اول قرار می‌گرفتند و به تهیه گزارش و عکسبرداری از مدل‌ها می‌پرداختند. در ردیف‌های دیگر خریداران و مشتریان بالقوه بودند که محصولات مورد علاقه خود را انتخاب می‌کردند.
ورود ایده های مدرن
در دهه ۱۹۶۰ همزمان با افزایش لباس‌های آماده و کاهش تدریجی مشتریان مدل لباس قالب سنتی نمایش مد متحول شد. در این نمایش‌ها دیگه خبری از مدل‌هایی که با احتیاط در حال حرکت در صحنه‌های نمایش بودند وجود نداشت؛ بلکه مدل‌ها با انجام دادن حرکت‌های موزون و رقص سعی می‌کردند تا صحنه‌های پرانرژی را در اختیار مخاطب‌های خود قرار دهند.
در حالت کلی دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ زمینه را برای ارائه‌های مدرن فراهم کرد. در این دهه‌ها تکنیک‌های بازاریابی هوشمندانه برای ارائه مجموعه لباس‌های طراحان مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در دهه ۱۹۸۰ شوهای مد به قدری در بین تماشاگران محبوبیت بالایی بدست آورد که یکی از طراحان سرشناس به نام تری موگلر توانست در سال ۱۹۸۴ یک راهپیمایی عظیم و دیدنی در استادیوم زنیت پاریس برگزار کند. همچنین در این دوره طراحان سرشناس دیگر مانند ایوسن لورن از تکنیک‌های افراطی در فشن شوهای خود استفاده کردند.
فشن شوهای مدرن
امروزه دیگر خبری از صحنه‌های استاندارد فشن شوها وجود ندارد به طوری که بسیاری از طراحان ایده‌های خلاقانه بسیاری را برای معرفی مجموعه‌های جدید خود انجام می‌دهند. به عنوان مثال برخی از طراحان مد به معرفی مجموعه جدید خود در جزیره‌های بکر می‌پردازند.
البته ممکن است نسبت به سال‌های گذشته برگزاری فشن شوها باعث کسب سود بالا نشود؛ اما انجام دادن این کار آگاهی بسیار زیادی را در اختیار مردم قرار می‌دهد و باعث ایجاد تمایز در برندها می‌شود. در حالت کلی برگزاری فشن شوهای مدرن در کنار تحریک فروش کالاهای سودآور برای برندها باعث شهرت یافتن بیشتر آن‌ها می‌شود.
